Tatar Bozası,
Alkol derecesi yüksek boza türü.
Tatarlar'ın ve Mısırlılar'ın milli içeceğidir.
Boza, Farsça buze sözcüğünden türetilmiştir.
Türkiye’de genellikle darıdan yapılır. Biradan farklı olarak boza içinde şerbetçi otu (ömür otu) bulunmaz.
Buğday, arpa gibi tahıldan yapılan içkinin adı bekni'dir.
Alkol derecesi 3-4 derece olmasına rağmen, bozanın Osmanlı toplumunda müslümanlara satışı serbesttir. Bir halk içeceği olarak Osmanlıda kullanılmış. Boza üzerine konulan leblebi ve tarçın en iyi lezzet sağlar.
Türklerin 15. yüzyılda Amasya
ve Bursa’da, 16. yüzyılda Mardin’de boza imalathaneleri kurduğu kayıtlarda görülmüş. Devlet, bozayı bizzat imal edecek kadar bu nesneye önem vermiş. Bozahaneler de kahvehane, meyhane, hamam gibi Osmanlı döneminin toplumsal hayat mekanlarından biriydi.
Tatar bozası, müskir (sarhoşluk veren) içeceklerden
sayılırdı. Tatar bozası, alkolü yüksek, sarhoşluk verici bozalardandır. İki türlü boza vardı. Fazla miktarda içildiğinde sarhoş edecek ölçüde alkolü olan ekşi
boza ve normal tatlı boza (adi boza). 16. yüzyılda, Ankara’daki bozahanelerin birer meyhane haline geldikleri biliniyor. 16. yüzyılın sonlarında, meyhaneye benzer kullanımı olduğu görülmüş. Tatlı boza'nın içilmesi ve satılması serbest. Fetvalarda yasaklanan, biraya yakın bir içecek
olan acı bozadır.
Edirne’de bozahanelere köfteci veya köftehor denillirmiş. Edirne argosunda kayıtlanmıştır.
Bozahaneler, daima gayrı müslimlerin idare ettikleri dükkanlar olup iki kısımdır. Ön taraflarında uzun mangallarda etler, köfteler pişirilerek satılır. Her zaman adi boza sunulurmuş. Amma arka tarafta ise şarap ve Arnavut bozası, sarhoş edici içki satılırmış.
İçine afyon katılarak elde edilen Tatar Bozası, II. Selim tarafından yasaklanmış.
