Fransızca autisme,
Öznenin dış dünyayla ilişkiyi reddederek kendi iç dünyasına kapanması ..
Otizm diğerleriyle iletişim kurmayı zorlaştıran ve engelleyen bir beyin bozukluğudur.
Otizmde beynin farklı bölgeleri bir arada çalışamaz.
Otizimin her 100 çocuktan birini etkilediği biliniyor. Pek çok ailenin hayatının altüst olmasına yol açan bu bozukluk 1943 yılında Dr. Leo Kanner tarafından araştırılmış ve Erken Çocukluk Otizmi olarak tanımlamış. Yine aynı yıllarda Hans Asperger ise bugün Asperger Sendromu olarak bilinen, aynı bozukluğun daha hafif bir biçimini tanımlamış.
Otizmin nedeni tam olarak bilinmese de, genetik olduğu düşünülmektedir. Halen hangi genin buna neden olabileceği araştırılmaktadır. Diğer araştırmalar, otizmi tetikleyenin belirli ilaçlar veya çocuğun çevresindeki şeyler olup olmadığı üzerine yoğunlaşmıştır. Bazıları da kızamık-kabakulak-kızamıkçık gibi çocukluk aşılarının buna yol açtığına inansa da gerçek olmadığı araştırmalarla belirlenmiştir. Bu aşılar çocuğunuza zarar verebilecek hatta ölüme sebep verebilecek hastalıklardan koruduğu için, bu aşıların yapılması lazımdır. Otistiklerin çoğu uyku problemi yaşar. Genellikle aynı saatte yatmak ve kalkmak gibi bir rutin belirlenerek tedavi edilir.
Otizm erken evrede basit belirtileri dikkate alındığında kolayca teşhis edilebilir ve bebeklere uygulanacak iyi bir rehabilitasyon programı ile etkileri önemli oranda azaltılabilir. Gebelik döneminde folikasit katkısı kullanmak otizm gelişme riskini önemli oranda azaltmaktadır.
Amerikan Psikiyatri Birliği’nin 2000 yılında yayımladığı kılavuza göre (DSM-IV-TR), otizm spektrum bozukluğu kapsamında beş ayrı kategori yer almaktadır:
- Otizm (Otistik bozukluk)
- Asperger sendromu
- Atipik otizm (Başka türlü adlandırılamayan otistik/yaygın gelişimsel bozukluk)
- Çocukluk dezentegratif bozukluğu
- Rett sendromu
