Halk aşığı.
Halk şairi, saz şairi, toplantılarda saz ile şiir söyleyen kimse.
Şair.
Saz şairi, halk şairi, aşık.
Eski Türkçede: ozan,
Ozan, aşık, saz (kopuz) çalan halk şairi olarak geçer.
Ozan sözcüğünün halk dilindeki başka anlamları:
Çok sözlü, çenesi düşük, durmadan söyler, hikayeci.
Geveze.
Sersem, aptal.
Şakacı, güzel ve tatlı konuşan.
Dedikodu, dırıltı.
Güzel ve tatlı konuşan.
Rusça: aşug poet
Fransızca: poète
Deyişler yazarak, koşuklar dizerek duygu, imge, beğenilerimizi güzel, tatlı anlatışlarla dile getiren sanatçı.
Oğuz Türklerinin, saz ozanlarına verdikleri ad.
Eski Oğuzlarda Oğuz destanlarını okuyan saz şairi. Ozanların Onbeşinci yüzyıla kadar Doğu Anadolu'da yaşadıkları sanılıyor.
Sazla ya da sazsız ezgiler ve şiirler söyleyen kişi.
Geveze.
Sersem, aptal.
Şakacı, güzel ve tatlı konuşan.
Dedikodu, dırıltı.
Güzel ve tatlı konuşan.
Rusça: aşug poet
Fransızca: poète
Deyişler yazarak, koşuklar dizerek duygu, imge, beğenilerimizi güzel, tatlı anlatışlarla dile getiren sanatçı.
Oğuz Türklerinin, saz ozanlarına verdikleri ad.
Eski Oğuzlarda Oğuz destanlarını okuyan saz şairi. Ozanların Onbeşinci yüzyıla kadar Doğu Anadolu'da yaşadıkları sanılıyor.
Sazla ya da sazsız ezgiler ve şiirler söyleyen kişi.
