Ermenice,
Eski Ermenice
Ermenice,
Hayeren,
Ermenice: հայերեն,
Hint-Avrupa dil ailesinin bir alt grubudur.
En eski eserlerin yazıldığı ermeniceye Kırapar denir.
Bu gün bazı din alimleri tarafından anlaşılabilen bir ermenicedir. Kırapar olarak bilinen eski ermenicedeki sözcüklerin %23'ü Ermenice kökenlidir. Ermeni halkı tarafından kullanılan Hint-Avrupa dil ailesinden bir dildir.
Kendi alfabesi ve Doğu Ermenicesi ve Batı Ermenicesi olarak iki lehçeye ayrılır.
Doğu Ermenicesi Ermenistan'ın ve Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin resmi dilidir. Türkiye'de ve Ermeni diasporasında Batı Ermenicesi kullanılır ve Ermeni toplumunun % 18'i Ermenice konuşmaktadır.
Batı Ermeni lehçesi, UNESCO'nun Dünya yıllık Tehlikede olan Dünya Dilleri Atlasında, kesinlikle tehlikede bir dil olarak yer alır.
Önceleri, farsçanın bir lehçesi sanılan ermenicenin, 405 yılında Aziz Mesrop Maştots tarafından bulunmasıyla özgün bir Hint-Avrupa dili olduğu anlaşılmıştır. Mesrop Maştots, Amed (Diyarbakır), Yedesia (Urfa) ve Samosat şehirlerine gidererek, Ermeni harflerini bulur ve ermeni alfabesi oluşturulur. Alfabenin oluşturulması edebiyatın canlanmasını da sağlar ve Ermenice edebiyatta bir altın çağın başlamasının zemini oluşturur.
XIV. yüzyılda Ermeni edebiyat dilinde, Doğu Ermenicesi (Erivan) ve Batı Ermenicesi (İstanbul) lehçeleri arasındaki ayrım iyice ortaya çıkmış.
