Rumca vutsi (fıçı)
Şarabın dinlenmeye bırakıldığı büyük tahta fıçı.Şarabın dinlenmeye bırakıldığı yer mahzen'dir.
Şarap mahzeni Kav, Şarabi, Humhane.
Antik çağda şarap toprak küplerde saklanırmış.
M.Ö. III. yüzyılda fıçıyı ilk deneyen Keltler olmuş. Romalılar Fransa' ya gelince bu yöntemi benimsemişler. Binlerce yıl boyunca çam, kestane, gürgen, ceviz fıçılar denendi. Bazıları şarabın tadını bozdu. Ama meşenin şarabı zenginleştirici özelliği ancak XX. yüzyılda keşfedildi.
Şarapılıkta, şarabı meşe fıçılarda dinlendirmek (yaşlandırmak) çok önemlidir. Bu konu çok önemlidir. Şarap konusunda Fransızların deneyimleri tercihe şayandır. Fransa’nın 104 yıllık ünlü fıçı fabrikalarından Ludon Medoc Bölgesi’nde bulunan Nadalie, fıçı üretiminde çivi ve yapıştırıcı kullanmıyor. Firma 1902 yılından beri şarap fıçısı üretmektedir. Fransız meşesi kullanıyor ve yılda 70 bin fıçı üretiyor.
Fıçı yapımında meşe ağacı kullanılmasının bir çok nedeni vardır.
Meşe;
• Kırmızı şaraplarda tanenlerin ve dokusunun yumuşamasını sağlar.
• Meşeye özgü tanenler şaraba geçerek, şarabın ömrünü uzatır.
• Şarabın rengini koyulaştırır.
• Şarabın, dinlenme sırasında nefes almasını sağlar.
Kırmızı üzümlerin kabuklarında, üzüm çekirdeklerinde ve saplarındaki tanenlerin benzeri meşede de vardır. Meşe fıçılar dokusu sert ve çok ince gözenekli yapısı sayesinde nefes alma özelliğine sahiptir. Bu sayede şarabın ideal oranda havayla temasını sağlar. Öyleki her meşe ağacından da fıçı olmaz. En kaliteli, Limousine meşesidir ama geniş gözenekli olduğu için şarap yıllardırmaya uygun değildir. Ouercus robur, Ouercus alba ve Sesilis türü meşelerden yapılan fıçılar şarapçılığın vazgeçilmez cinsleridir. Şarap meşe fıçısı ile olgunlaşmaya bırakıldığı zaman meşeden de şaraba farklı tadlar geçer. Şarabın bir bölümü buharlaşır. Buna meleklerin payı denir.
Meşe şarap fıçıları 5-6 yıl kullanımdan sonra nötralie olan bu fıçılar, viski, sherry, brendi üreticilerine satılıyor. Türkiye’de yasa gereği bu fıçılar yeniden kullanılamıyor.