Kulluk,
Osmanlılarda kentlerin güvenliğini sağlamakla görevli karakollara verilen ad.
Kullukçu; Osmanlı devletinde İstanbul' un güvenliğini sağlamakla görevli yeniçerilere verilen ad.
Eski Türkler'de kamu düzen ve güvenliği işleri Subaşılar tarafından belli yasalara uygun olarak yürütülürmüş. Osman Bey Karahisarı aldığı zaman, kentin yönetimini oğlu Orhan Beye vermiş ve onun yanına arkadaşı olan Gündüz Alp'i de Subaşı olarak tayin etmiştir. Subaşılar savaş zamanında ise yetiştirdikleri kıtalara komuta etmişlerdir.
Kulluk denen bu karakollarda bulunan ve devriye görevi yapan Kullukçu, Karakullukçu neferleri devamlı surette kol gezerek önleyici zabıta hizmetlerini yerine getirirlerdi. Osmanlı Devletinde şehirlerde ve taşrada ve köylerde kullukçu veya karakullukçu denen bir baş karakullukçunun emrinde gece ve gündüz devriye görevi yapan zabıta kuvvetleriydi.
Kullukçular görev aldıkları bölgelerde kol gezerek şüpheli gördükleri kişileri, gece fenersiz gezenleri yakalayıp, amirlerinin huzuruna getirirlerdi. Fuhuş yapıldığı iddia edilen evlere baskın düzenlerdiler. Bölgelerinin emniyet ve asayişini sağlayarak, halkı koruduklarından dolayı kendilerine kullukçu, yasakçı hakkı verilirdi.
Osmanlıda kullanılan görevler ve isimleri;
Kulluk, Karakollar,
Baş Karakullukçu, Kullukçuların Amiri,
Kullukçu veya Karakullukçu, Yasakçı, Zabıta Kuvvetleri,
Kulluk Neferi, Karakol Bekleyen Yeniçeri
Keçeli, Yeniçeri Neferi
Odabaşı, Yeniçeri Kışlası Amiri
Kulluk Bayrakdarı, Emniyet Amiri.
Cellat, İdam Hükümlerini İnfaza Memur
Cellat başı, Cellatların Amiri
Subaşı, Bir Şehrin İnzibat Amiri
Asesbaşı, Yeniçeri Ocağı İnzibat Amiri
Böcek Başı, Gizli Polis Amiri,
Böcek, Gizli polis, ajan.
