Eski dilde kılıç ...

Tig, 
Farsça, Tig,
Seyf,
Kılıç.
Kılınç,
Seyf,
Meç,
Şimşir, Şemşir,

Kılıç sözcüğü Türkçe’dir.
Kılınç olarak da yazılır ve söylenir. 
Osmanlı Türkçesi’nde Arapça seyf ile Farsça tig ve şemşir sözcükleri de kullanılır. Kılıç'ın yapısı ve diğer özellikleri aşağıdaki şekilde gösterilmiştir.

Kılıç, Seyfi (kılıçlı, kılıç gibi), Seyfullah (Allah’ın kılıcı) ve Seyfeddin (Dinin kılıcı) sözcükleri Türkçe’de erkek adı olarak kullanılır. Kılıç,  yatağan, pala (gaddare), meç, hançer, kama ve bıçak (varsak) türünden kesici silahların en büyüğüdür. Genellikle belde, belden aşağı sarkıtılarak taşınır. Kılıç takılan kayış kemere kılıç bağı denir. 

Popüler Yayınlar

İzleyiciler

BULMACA ANSİKLOPEDİSİ