Evirme,
Evirtim.
(İng. conversion).
Osmanlıca, tard ü akis, aks ü tebdil demektir.
Bir dizedeki, bir tümcedeki sözcüklerin yerlerini değiştirerek anlatıma güç katmak.
Bir önermenin konusunu yüklem, yüklemini de konu durumuna getirerek vargısı doğru olan yeni bir önerme çıkarma, akis.
Bir önermede özne ile yüklemin yerlerinin değiştirilmesi ile yapılan önerme.
Özne, yüklem önermesinde özne ile yüklemin değiş tokuş edilmesi.
Önermede nicelik değişmiyorsa evirme yalın evirmedir; tümel olumsuz ve tikel olumlu önermeler yalın olarak evrilebilirler:
Hiç bir insan ölümlü değildir. Hiç bir ölümlü insan değildir;
Kimi filozoflar dalgındır. Kimi dalgınlar filozoftur.
Ama önerme, yargının niteliği değişerek de evrilebilir; bu durumda evirme ile elde edilen önermenin kapsamı evrilen önermeden az olur:
"Bütün kareler dörtgendir." önermesinde evirme: "Kimi dörtgenler karedir." biçiminde yapılır, çünkü bütün dörtgenler kare değildir.
