Herik,Herik Koyunu,
Amasya, Sivas, Çorum ve kısmen Samsun, Trabzon ve Rize bölgelerinde yetiştirilen bu koyun kuyruk yapısı bakımından Dağlıç' ı andırır ve fazla önemli olmayan bir bölgesel tiptir. Kimi kaynakçada bu koyuna Amasya Heriği de denilmektedir. Kimi bölgelerde halk arasında, kuyruk yapısı nedeniyle dağlıç denir.
Dağlıç olması gereken koyunlara da Herik denmektedir. Halbuki bunların kuyruğu Dağlıçtan farklıdır. Dağlıçta kuyruğun esas yağlı kısmı, arkadan bakılınca uzun ve oval şekle yakın ve yassıdır. Kuyruğun aşağıdaki uç kısmı ise yağsızdır ve kuyruk ortasında oyukluk (mizabe) vardır. Herik koyunlarında ise kuyruğun yağı yukarıda geniştir ve aşağıya doğru indikçe daralır. Kuyruk ucunda birden bire yağsızlaşan sivri kısım yoktur, yağ kitlesi kuyruk ucuna doğru olarak daralmaya devam eder.
Koyun, Asya kabilelerinin ve Anadolu halkının başlıca zenginliğidir. Türkistan'daki göçebe Kırgızların hayatı tamamıyla koyuna dayanır. Bu ulus, kaba etlerinde çok fazla yağ bulunan dumba adında bir koyun çeşidi geliştirmiştir.
Dumba,
Dağlıç,
(vücut beyaz renki kıvırcık yapağı ile kaplıdır. ege bölgesinde yetişir.)
Karaman,
Karacabey Merinosu, Konya Merinosu,
Beyaz "sakız" koyunu ( İzmir'de özellikle çeşmede yetişir. yapağı rengi beyazdır.),
Kıvırcık (Trakya başta olmak üzere marmara bölgesinde yetişir.)
Karakul, Dağlıçimroz, Karayaka, İvesi (Suriye sınır boyunda Şanlıurfa, Gaziantep ve Hatay illerinde yetişir. Baş ve bacaklar kahverengi vücudu ise beyazdır.),
