Halita.
İngilizce: alloy,
Fransızca: alliage,
Almanca: legierung.
Madenlerin eriyerek birleşmesi sonunda meydana gelen madde, halita.
Bir metalin belli oranlarda bir veya birkaç metalle ergimesiyle oluşan yeni metal.
Bir metalin belli oranlarda bir veya birkaç metalle ergimesiyle oluşan yeni metal.
İki ya da daha çok metalin birlikte eritilmesi sonucu oluşan katı karışım.
İki veya daha çok metalden, bazen de metallerle karbon, fosfor veya teluryum gibi elementlerden oluşan metal görünümünde katı veya sıvı karışım.
Alaşımlar, fiziksel özelliklere sahip malzemeler üretilmesinde yaygın olarak kullanılır. Saf metallerin yetersiz kaldığı durumlarda, gerekli özellikleri sağlayan niteliklerde alaşımlar tercih edilir. Alaşım, en az iki metalin veya bir metal ile diğer elementlerin birleşmesiyle oluşan homojen bir karışımdır. Elde edilen malzeme yine metal karakterli olur. İlk bilinen alaşım, bronzdur. Bronz, bakır ve kalayın birleşimiyle oluşur ve M.Ö. 3000 yıllarında, Bakır Çağı’ nın sonlarında keşfedilmiştir. Bronzun keşfi, insanlık tarihinde önemli bir döneme işaret eder ve bu döneme Bronz Çağı adı verilir. Bakırdan daha sert ve dayanıklı olduğundan alet yapımında, silah imalatında ve diğer çeşitli uygulamalarda sıklıkla kullanılır.
Bazı yaygın alaşım örnekleri:
Tunç (Bronz): Bakır ve kalayın birleşimi.
Pirinç: Bakır ve çinkonun birleşimi.
Lehim: Kalay ve kurşunun birleşimi.
Çelik: Demir ve karbon alaşımı.
