Farsça: pir.
Adamakıllı, iyice.
En iyi, en iyisi.
Yaşlı, koca, ihtiyar kimse.
Bir tarikat veya sanatın kurucusu.
Herhangi bir konuda, bir meslekte deneyim kazanmış, eskimiş kimse, guru.
Herhangi bir konuda, bir meslekte deneyim kazanmış, eskimiş kimse, guru.
Bir konuda baş durumunda olan, önder denmeye layık, tecrübeli ve üstat kimse.
Herhangi bir zanaatın, tarikatın kurucusu, ulusu.
Tarikat kurucusu.
Pir; sözcüğünün yörelerimizde, halk dilindeki başka anlamları:
Cevizin yeşil kabuğu.
Sebze yaprağı.
Havuç yaprağı.
Asma yaprağı.
Zeytin yaprağı.
Çam yaprağı.
Soğanın tohumlu sapı.
Dokuma tezgahlarındaki tarağın sık olanı.
Çam, ardıç vb. ağaçların yeşil yaprakları, sürgünleri.
Erkek savaş tutsaklarından, pencik yasasına göre ayrılan kocamışlara verilen ad.
Lonca ve fütüvvet kuruluşlarının başında bulunan yönetici.
