Fransızca: baroque.
İngilizce: baroque.
Almanca: barock,
Portekizce: barocco.
Latince: barocco.
Klasik Rönesans devrinden sonra başlayan bir mimari ve süsleme tarzı.
1600-1750 yılları arasındaki klasik sanatı izleyen, resim ve mimarlık üslubu.
XVII-XVIII. yüzyıllarda Avrupada doğan resim, mimarlık, heykel, tiyatro ve müzik akımı.
Rönesans’tan sonra İtalya’da ve Avrupa’nın özellikle Katolik memleketlerinde gelişen, kıvrık hatlara ve süslere yer veren bir mimari ve süsleme üslubu.
Batı edebiyatlarında dengeden çok harekete, düşünceden çok duyuma, biçimlerin serbestçe yaratılmasından duyulan coşkuya önem veren, abartmalı, etkileyici, çelişkiden çekinmeyen edebiyat akımı.
Barok, genel bir üslup adı olduğu halde, daha çok Avrupa'daki 1600-1750 yılları arasındaki resim, heykel ve mimarlık üslubu için kullanılmıştır. Barok sözcüğü, Portekizce düzenli olmayan inci anlamına gelen Barocco kelimesinden türetilmiştir. Barok üslubu, dağınık, yüklü, şişkin biçimlerin aşırı ölçüde yığılmasıyla kendini gösterir. 17. y.y.' da Avrupa'da kuvvetlenen krallık gösteriş severliğinin gereksindirdiği bir büyüklük, görkemlilik, renklilik ayrıca bu üslubun özellikleridir. Ancak bu özellikleri Helenistik sanatta, Hint ştupa ve pagodlarında, İnka, Aztek uygarlığı yapıtlarında da görüyoruz. Bu yüzden Avrupa'nın 17. ve 18. y.y. Barok sanatı, aslında barok üslubu örneklerinden yalnız bir tanesidir.
Dönemin müziği de opera ve oratoryo gibi formlarla gelişerek klasik müziğin temellerini atmıştır. Barok sanatı, sonraki dönemlerde Rokoko ve Neoklasizm gibi akımları etkilemiştir.
XVIII. yüzyılda Bach ve Handel gibi bestecilerin kullandığı gösterişli biçem.
