Kişinin sevinç, güven ve her türlü etkinliğinin normal olmayan bir biçimde arttığı ruh hastalığı...

Mani,
Fransızca: manie,
İngilizce: mania,

Arapça: mani,

İptila, 

Manya.
Çılgınlık.
Duygusal coşku,
Manik eksitasyon.

Aşırı düşkünlük, tutku, fikir saplantısı, iptila, manya.
Kişinin sevinç, güven ve her türlü etkinliğinin normal olmayan bir biçimde arttığı ruh hastalığı.
Aşırı hareketlilik, neşe ve psişik taşkınlık, aşırı konuşkanlık, fikirlerde uçuşma ve dikkatte dağılma ile belirgin; bazen çevreye ya da kendine yönelik zarar verici davranışların da görüldüğü, nöbetler biçiminde gelişen ruhsal bozukluk.

Sebebi bilinmeyen, orta yaşlarda başlayıp nöbetler hâlinde ömür boyu seyreden, uykusuzluk, iştahsızlık, aşırı hareketlilik, bonkörlük, küfürlü, müstehcen konuşmaların yanı sıra cinsi arzuda da aşırılık gibi belirtilerle kendini gösteren, bunama yapmayan, irsiyetle alakalı olduğu kabul edilen bir akıl hastalığı.

Mani sözcüğünün başka anlamları:

Arapça yasaklamak, önlemek anlamındaki men kelimesinden mani sözcüğü türetilmiş.
Bir şeyin yapılmasını önleyen şey, engel.

Engel.
Şaşma ünlemi.
Köpek yavrusu.
Ördek yavrusu.
Küçük fındık.
Üvendirenin ucundaki üç köşeli demir parçası.
Her zaman, sürekli olarak.

Mana kelimesinin eski şiirlerde geçen şekli.

Mani; Şiir türü.

Ortak halk yazınında bir deyiş türü.

Mani(mane), Halk edebiyatı terimi.

Genellikle birinci, ikinci ve dördüncü dizeleri uyaklı olan halk koşuğu.

Genellikle birinci, ikinci ve dördüncü dizeleri uyaklı olan, daha çok hecenin yedili ölçüsüyle söylenen halk şiiri.

Türk halk şiirinde ekseriyetle hecenin yedili ölçüsü ile söylenen ve üçüncüsü serbest, diğerleri kāfiyeli dört mısrâdan meydana gelen nazım şekli

Ezgi ile okunmak üzere, çoğu yedi heceli ve dört dizeli veya 7 + 7 heceli ve iki dizeli olarak meydana getirilen bir dörtleme türüdür.