(1972) Alev Koral, Arap Celal (Yonat), Aydın Haberdar, Cüneyt Gökçer, Emel Sayın, Engin Çağlar, Erol Yeşilyaprak, Hayati Hamzaoğlu, Gülen Kıpçak, Muazzez Kurdoğlu, Hulki Saner, Jeyan Mahfi, Metin Erksan, Nazan Adalı, Oktay Yavuz, Osman Han, Sadettin Erbil, Sönmez Yıkılmaz, Sütçü Asım, Hayri Esen.
Tiyatro tarihimizde hatırı sayılır yer edinen Cüneyt Gökçer‘in, kızlarını sefalet çukuruna düşmemeleri için varlıklı erkeklerle evlendirmek isteyen baba portresi çizdiği, Joseph Stein‘in aynı adlı eserinden uyarlanmış Damdaki Kemancı (1972) filminin bir sahnesinde Sütçü Asım‘ı (Cüneyt Gökçer) kızı Reyhan’ın (Ayten Gökçer) yakarışlarına dayanamazken görürüz. Saadeti sevdalandığı fukara adamda bulan Reyhan’a ne yapalım, rahat yüzü görmek alın yazımızda yokmuş diyerek destek olan Asım’ın tutumunu saygıyla karşılarken, Damdaki Kemancı ile aynı yıl çekilen Süreyya' da astığım astık, kestiğim kestik halleriyle çevresine korku salan Cüneyt Gökçer‘ in yani Hakkı Bey’ in karşısında adeta içtimaya geçeriz.
Metin Erksan, sinema tarihimizin en aykırı şahsiyetlerinden biridir. Yılanların Öcü (1962), Susuz Yaz (1963) ve Kuyu (1968) filmlerinde bir üçlemeyle betimlenen mülkiyet teması toprak, su ve kadın kavramları üzerinden güçlü sinema diliyle kabukları kırar. Fatma’ nın (Nil Göncü), Osman’ a (Hayati Hamzaoğlu) rıza göstermemesi, kadına şiddet konusunda sinema tarihimizden çıkabilecek en sağlam verilerdendir. İşte aynı Metin Erksan, Kuyu' dan dört yıl sonra Süreyya filminde Hulki Saner‘in kanatları altında, piyasanın koşullarına uygun, aklınıza gelebilecek pek çok klişeye başvuran yöntem tercih etse de yine mülkiyetten dem vurmaktadır.
