Halk Şiirinde Kafiye ...

Ayak,
Halk Şiirinde Kafiye.
Kafiye,
Arapça kafiye, (ﻗﺎﻓﻴﻪ)
Manzum yazılarda mısra sonlarındaki (aynen tekrar edilen kelime ve eklerle olmamak şartıyle) ses benzerliği, mısra sonlarında tekrarlanan, anlamları ayrı, sesleri birbirine benzer kelimelerden her biri, uyak. Nesirde olursa seci denir.
Manzum yazılan satırların ses bakımından sonlarının aynı olması.

Halk şiirinde, edebiyatında uyağa ayak denir.
Bir ses sanatı olan uyak bazen dizelerin içindeki sözcüklerle de yapılır; ama bu tür kullanımlara şiire ahenk katmak için başvurulur.
Şiirde dizelerin sonunda tekrarlanan ve aynı ahengi veren heceler veya aynı görevde olmayan ancak benzeşen sesler, kafiye. Halk şiirinde kafiye (uyak) karşılığı ayak terimi kullanılır. Kafiye sözcüğünün sözlük anlamı, sonda olan, arkadan gelen'dir.


Popüler Yayınlar

İzleyiciler

BULMACA ANSİKLOPEDİSİ