Mana kelimesinin eski şiirlerde geçen şekline verilen ad...

Mani,
Mana kelimesinin eski şiirlerde geçen şekline mani denir. Maninin oluşumu üzerine bugüne kadar farklı görüşler öne sürülmüştür. Fuat Köprülü, mani kelimesinin mana'dan geldiğini öne sürer. Arapça mana kelimesinin Farsçada mani şeklinde söylendiği, oradan da Türkçeye geçtiği kanaatindedirler. 

Mani tarzındaki şiirlere yörelere göre verilen isimler şöyledir.;

Aydın’da mana; 

Artvin ve Denizli’de mana, deyiş, deyişleme; 

Şanlıurfa’da meani (kadınların söylediği maniler) ve hoyrat (erkeklerin söylediği maniler); Kars’ta meni;

Erzincan’da ficek;

Doğu Karadeniz’de karşı-beri;

Doğu Anadolu’da türkülerin bentleri arasında pişrevi denilen manilerin okunduğunu biliniyor.

Anadolu dışındaki Türk topluluklarında da mani karşılığı olarak;

Ahıska’da mahnı,

Azerbaycan’da bayatı, mani, meni, mahnı, mahna; 

Kerkük’te meni, 

Pirizren Türklerinde martifal, 

Gagavuz Türklerinde şın, çın ve mani; 

Kıbrıs Türklerinde mani, 

Irak Türklerinde meni, hoyrat, horyat, koryat, koyrat; 

Kırım Türklerinde mane, cır, yır, çıng, çinik/çinig; 

Kumuk Türklerinde sarım, 

Nogay Türklerinde şın ve çın, 

Kırgızistan’da tört sap, aytipa, öleng, kayım ülenek, aytış; 

Kazakistan’da ölen, aytıspa, aytipa, gayım ölen, kayım ülenek; 

Özbekistan’da törtlik, aşula, koşuk; 

Uygur Türklerinde yörtlik; 

Türkmenistan’da rubayı, rubağı, moncugattı ve lele; 

Kazan Türklerinde şiğir töri, 

Başkurt Türklerinde şiğir törö gibi sözler, mani türündeki şiirler için kullanılır.