Halk edebiyatında redife verilen ad...

Yedek,
Halk edebiyatında redife verilen ad.

Redif,
Arapça: redf, redif,
Arkadan gelen, arkasından gitmek, takip etmek anlamındadır.
Sondan gelen, arkadan gelen (şey).
Şiirde uyaktan sonra tekrarlanan, aynı harflerden oluşan kelime veya ek, yedek.
Redif, Şiirde kafiyeden sonra gelen yapı ve anlam bakımından benzerlik taşıyan eklere, kelimelere veya kelime gruplarına redif denir. Edebiyatta, mısra sonlarında yazılışları, okunuşları, anlamları ve görevleri aynı olan eklerin, kelime ve kelime gruplarının tekrar edilmesine redif denir.

Halk şiirimizde redife kafiyeden daha çok önem verilmiştir. Bütün duygu, düşünce ve benzetmeleri rediften doğar. Halk edebiyatı ürünlerinin çoğunluğu rediflidir ve çok çeşitli biçimlerde görülür. Genellikle redif dizenin sonundadır.

Halk edebiyatında uyağa verilen ad, ayak.
Uyak (Kafiye), mısra sonlarındaki yazılışları ve okunuşları aynı, anlamları ve görevleri farklı kelimelerin, eklerin benzerliğine denir.

Osmanlı ordusunun son dönemlerinde, askerlik görevini bitirdikten sonra yedeğe ayrılan er için de redif kelimesi kullanılmıştır.

Popüler Yayınlar

İzleyiciler

BULMACA ANSİKLOPEDİSİ