Bir kimse veya bir şey için ayrılmış, mahsus ...

Münhasır,
Mahsus,
Has.
Bir kimse veya bir şey için ayrılmış, mahsus.
Sınırlanmış, sınırlı.
Arapça: münhasır, münhasir.
Arapça, hasr kelimesinden türetilmiştir.
Belli bir sınır içinde olup harice tecavüz etmeyen, inhisar eden, her yanı çevrili.
Etrafı çevrilmiş, sınırları belli edilmiş olan, sınırlı.
Bir kimse veya bir şey için ayrılmış.
Sınırlanmış, tahdit edilmiş.
Yalnız bir şeye veya kimseye ait olan, tekelleşmiş olan, mahsus olan, tek bir şeye ait olan, has.
Yalnız bir kimseye, bir şeye mahsus olan, başkasıyle ilgisi bulunmayan.
Yalnız bir kimseye veya bir şeye mahsus olan.
Özgü, mahsus.
Sınırlanmış, ayrılmış.
Belli bir sınır içinde olup harice tecavüz etmeyen, inhisar eden, her yanı çevrili.
Yalnız bir kimseye veya bir şeye mahsus olan.
Ait, mahsus.
Yalnız birinin olan, özel olarak ayrılan.
Dönük, ait, yönelik.
Mahsus kılınmış.

Münhasıran;
Yalnız, yalnızca, sadece.
Özellikle, bilhassa.

Nevi şahsına münhasır.
Kişiliğiyle herkesten ayrılan, kendine özgü tutum ve davranışı olan, özgün (kimse).
Sadece şahsına benzer çeşit, başka benzeri olmayan.
Eşi bulunmaz olan.