Osmanlı döneminde facire.
Arapça: facire.
Arapça, facir kelimesinin dişil, müennes şeklidir.
Zina ve işrete düşkün.
Zina ve seks düşkünü kadın.
Erkeğe düşkün kadın.
Kötü hayata alışmış, ahlaksız kadın.
Erkeğe düşkün kadın.
Kötü hayata alışmış, ahlaksız kadın.
Günahkar.
İçki ve fuhuş düşkünü ve bu işleri meslek edinmiş kadın.
Facir, sözlükte yalancı, fasık, zinakar ve asi anlamındadır. İslam dininde ise Facir kavramı inkar, şirk, yalan, zina, hırsızlık gibi manalara gelir. Ahlak dışı davranışlarda bulunan kimselere de facir denilmektedir. Bu eylemlerin kadın tarafından işlenmesi durumunda Facire denilmektedir. Facir kelimesinin Çoğulu füccar ve fecere’ dir.
