Yangın yerine giden tulumbacıya yol verilmesi için bağırarak naralar atarlar. Bu esnada hangi tulumba ocağından olduklarını belli ederler. Hayt! Karada aslan, denizde kaplan, yetmişiki buçuk millete duman attıran, yaman gelir, yaman gider. Kasımpaşa’nın yiğitleri bunlar! hayt! diye haykırırlar.
Osmanlı dönemi teşkilatı olan Tulumbacılar, bugünkü itfaiye teşkilatının çekirdeği, yangın çıkınca etrafa
yayılmadan söndürmek ve mahsur kalanları kurtarmak için mücadele
ederler. Türkiye de ilk itfaiyecilerin Osmanlı zamanında külhanbeylerinden oluşur. Teşkilatı bir reis büyük bir disiplinle idare eder. Reis yardımcısı, fenerci, borucu, hortumcu, naracı, köşklü, tulumbacıdan oluşur. Mahallelerde bulundurulan yangın tulumbalarını (sandığı), yangın olan yerlere götüren ve
orada yangının söndürülmesine yardım eden tulumbacı takımında fenerci, tulumba takımının ağası ve yol göstericisi olup yangına en önde
gider.
Şehrin yüksek yerlerine yapılan yangın kulelerindeki gözcüler
tarafından yangınlar haber verilir.Başta reisleri, omuzlarında su
tulumbaları ve yangın söndürme aletleriyle yangın yerine koşarak
giderler. Köşklü denilen haberci nara atarak yangın haberini verir. Yangın yerine giden tulumbacıya yol verilmesi için bağırmakla görevlendirilen tulumbacıya Naracı denir.Tulumbacılar yangına mani söyleyerek giderler.
