İşrakiye,
İşrakilik,
İşrakiye, Arapça, "ışığın açılması, parlama, güneşin doğması, aydınlanma ve doğu” anlamına
gelen “şark” kelimesinden türetilmiştir.
İşrak, hem bu felsefenin temel taşıdır hem de felsefeye adını verir.
Arapça bir sözcük olan işrak “Doğu, aydınlıkla ilgili, ışıkla ilgili” anlamlarına sahiptir.
Şihabeddin Sühreverdi tarafından kurulmuş olan bir İslâm Felsefesi
ekolüdür. Kendisini çekemeyen çevrelerin jurnalleriyle yönetim tarafından tehlike görüldüğü için idam edilerek öldürülen ve bu sebeple Sühreverdilik tarikatının kurucusu diğer Sühreverdi' den ayırt edilmek için adının arkasına Maktül ibaresi konulan Şihabüddin Sühreverdi çok genç yaşta felsefe ile ilgilenmiştir. Bu öğreti, akıl yerine keşf ve ilhama dayanır. Bu özelliğinden dolayı
da Meşşailik ve Tasavvuf arasında orta bir yol tutar. İşrakilik’ in birtakım
kaynakları vardır. Bu kaynaklar, İslam dini, İslam Tasavvufu, Meşşailik, Eski
Yunan Düşüncesi, Eski İran inançları ve Sabiîlik olarak gösterilebilir.
