Yay kirişi...

Veter,
Evtar (veter),
Kirişler, yay kirişleri.
Cord, İp,
Sicim, 
Kaytan, Şerit;
Yay kirişi, Veter, 
Çalgı teli,

Eski Türk topluluklarında soylu kişilerin kanları kutsal kabul edildiği için soylular yay kirişi ile boğularak idam edilirlerdi. 
Hem öldür hemde kanını kutsallığına inan. 
Eski Türk topluklarında karabudundan olan kişiler ise kılıç veya okla idam edilirlermiş.

Osmanlılarda ünlü yay ustaları;
Muhiddin, Süleyman, Usta Pervane, Büyük ibrâhim, Yahya, Mehmed .
Yay birinci, orta, ikinci boy olmak üzere üç boy olur.

Genellikle dört parçadır: Ağaç, tutkal, sinir-kiriş, kemik.

Yay Ağacı; En iyi yay ağacı Gerede' de yetişen Akça ağaçtır.  Yay ağacı 10 yıl bekletildikten sonra işlemeye alınır.

Tutkal; Tutkal yay ağacına elastikiyet veren bir maddedir. Yay tutkalları bilhassa Gelibolu civarındaki Çakal (Çokal) köyünde yapılır ve bu isimle anılır.

Sinir-Kiriş;
 En iyi sinir için, Trakya'da yetişen inek ve öküzlerin ayak bileklerinden diz kapaklarına kadar olan sinirler bir araya toplanır, yıkanır, kurutulur, kaynatılır ve eritilir. 

Kemik (Boynuz);

Yay kemiği tabir edilen boynuz bilhassa mandaların boynuzlarının dış kenarından yapılır. Menemen yöresinde yetişen uzun boynuzlu genç öküzlerin boynuzları makbuldür. 

Popüler Yayınlar

İzleyiciler

BULMACA ANSİKLOPEDİSİ