Yasunari Kavabata, (1899-1972),
1899 yılında Osaka’da doğdu. 1924 yılında Tokyo İmparatorluk Üniversitesi’ni bitirdi. 1925 yılında İzu’lu Dansöz’ü, 1948 yılında da en ünlü romanı Karlar Ülkesi'ni yayımladı. 1968 yılında Nobel Edebiyat Ödülü’nü kazanan ilk Japon oldu. Bin Beyaz Turna, Kiraz Çiçekleri - Kyoto, Dağın Sesi, Göl ve Uykuda Sevilen Kızlar yazarın diğer önemli eserleridir.
1915 yılında kendi güncesi niteliğini taşıyan 16 Yaşındaki Delikanlının Güncesi'ni yazdı. 1925 yılında yayınlanan bu yapıtında yazar, büyükbabasının ölümünü anlatır. 1920 yılında Tokyo'da okumaya başladığı İngiliz Edebiyatı bölümünden ayrılarak Japon Edebiyatı bölümüne kaydını yaptırdı. Okula devam ettiği yıllarda bir öğrenci gazetesi çıkardı ve günlük gazetelerde yayınlanmak üzere eleştiriler yazdı.
Japon PEN Kulübü Başkanlığı'nı üstlenen ve bu görevi 17 yıl gibi uzun bir dönem sürdüren Yasunari Kavabata, Karlar Ülkesi'ni tamamladıktan dört yıl sonra insanların güzelliğin çekiciliğine aşırı biçimde kapıldıkları zaman başlarına gelebilecek alçalmayı ve suçu anlattığı Bir Beyaz Turna'yla bir kez daha okurlarıyla buluştu. Aynı temadan hareketle kadınların güzelliğine esir olan bir öğretmenin portresini çizdiği hikayesi Göl'ü kaleme alan yazar, bilinçakımı tekniğiyle ve sanrıların anlatılmasıyla kahramanlarının bilinçaltını gözler önüne seriyordu. Kavabata'nın başyapıtı olarak değerlendirilen ve yaşlı Shingo'nun iki çocuğunun evliliğinin kötü gitmesinden endişe ederek onlara yardım etmeye çalışmasını anlatan Yama no oto ise doğaya duyulan köklü duygularla yardımseverlik gibi eski Japon geleneklerinin önplana çıkarıldığı bir özellikler taşımaktadır.
Basit olduğu kadar geçekçi nitelikler taşıyan konularını düşler ve geriye bakışlarla birleştiren yazar, yapıtlarındaki tiplemelerin duygusal iç dünyalarını lirik doğa tasvirleriyle vurgulamaya çalıştı. Yaşı geçkin bir adamın geceyi güzel bir kadınla geçirmek amacıyla geneleve gitmesini konu ettiği Uyuyan Güzel adlı öyküsüyle yalnızlığı ve izolasyonu dile getirmeye çalıştı. Son öyküsü Tek kolda insanlararası ilişkilerin askari düzeye indirildiği bir dünya portresi çizen yazar 1968'de Nobel Edebiyat Ödülü'ne sahip oldu. Yasunari Kavabata Nobel Ödülü'nden dört yıl sonra 16 Nisan 1972 tarihinde Zushi'de intihar ederek hayatına son verdi.
Eserleri
Roman:
Japon PEN Kulübü Başkanlığı'nı üstlenen ve bu görevi 17 yıl gibi uzun bir dönem sürdüren Yasunari Kavabata, Karlar Ülkesi'ni tamamladıktan dört yıl sonra insanların güzelliğin çekiciliğine aşırı biçimde kapıldıkları zaman başlarına gelebilecek alçalmayı ve suçu anlattığı Bir Beyaz Turna'yla bir kez daha okurlarıyla buluştu. Aynı temadan hareketle kadınların güzelliğine esir olan bir öğretmenin portresini çizdiği hikayesi Göl'ü kaleme alan yazar, bilinçakımı tekniğiyle ve sanrıların anlatılmasıyla kahramanlarının bilinçaltını gözler önüne seriyordu. Kavabata'nın başyapıtı olarak değerlendirilen ve yaşlı Shingo'nun iki çocuğunun evliliğinin kötü gitmesinden endişe ederek onlara yardım etmeye çalışmasını anlatan Yama no oto ise doğaya duyulan köklü duygularla yardımseverlik gibi eski Japon geleneklerinin önplana çıkarıldığı bir özellikler taşımaktadır.
Basit olduğu kadar geçekçi nitelikler taşıyan konularını düşler ve geriye bakışlarla birleştiren yazar, yapıtlarındaki tiplemelerin duygusal iç dünyalarını lirik doğa tasvirleriyle vurgulamaya çalıştı. Yaşı geçkin bir adamın geceyi güzel bir kadınla geçirmek amacıyla geneleve gitmesini konu ettiği Uyuyan Güzel adlı öyküsüyle yalnızlığı ve izolasyonu dile getirmeye çalıştı. Son öyküsü Tek kolda insanlararası ilişkilerin askari düzeye indirildiği bir dünya portresi çizen yazar 1968'de Nobel Edebiyat Ödülü'ne sahip oldu. Yasunari Kavabata Nobel Ödülü'nden dört yıl sonra 16 Nisan 1972 tarihinde Zushi'de intihar ederek hayatına son verdi.
Eserleri
Roman:
A.'dan Gelen Kurenai Topluluğu (1930),
Karlar Ülkesi (1935-1947),
Bir Beyaz Turna (1951),
Yama no oto,
Öykü:
Izu'nun Küçük Dansözü (1926),
Kuşlardan ve Hayvanlardan (1933),
Göl (1954),
Uyuyan Güzel (1961 ),
Tek Kol (1964),
16 Yaşındaki Delikanlının Güncesi (1925)
