Dersiam,
Osmanlılar döneminde müderrislerin camilerde verdikleri ders. Bu dersi veren müderrislerin unvanı. Osmanlılarda, özel bir sınavla dersiâmlık aşamasını kazanmış hocalarca camilerde medrese öğrencilerine ve başka dinleyicilere verilen ders.
Dersiamm, Bir medreseyi bitirdikten sonra, tâbi tutulan imtihan sonunda medrese talebelerine ders vermek salâhiyetini kazanan. Asistan. Herkese ders vermeğe salâhiyetli âlim.
Dershan, Ders okuyan, talebe, öğrenci.
Dershane, Sınıf, ders verilen yer, ders yeri.
Bir kimsenin dersiam olması için, okuması icab eden ilimleri bitirip icazet (diploma) alması gerekiyordu. Bunun yanında imtihandan geçerek ehliyetini ispat etmesi de şarttı. Tanınmış alimlerden ders vekilinin başkanlığında teşkil edilen heyette imtihan yapılırdı. Sultan İkinci Abdülhamid Hana kadar olan zamanda imtihan senede bir defa olurdu. Dersiam olmak istiyen hocalar heyete başvurup imtihan olurlardı. Sonraları bunun yerine, imtihan heyetinin medreselere gidip orada imtihan etmeleri usulü getirildi. Her sene on beş kişi dersiam olarak ayrılırdı. İmtihanıkazananlara dört yıl sonra görev belgesi verilerek maaş bağlanırdı. Bu maaşlar zamanla artardı. Sultan İkinci Abdülhamid Han maaşsız ders okuttukları dört yıl içinde dersiamlara kendi hazinesinden dört altın lira vermeyi karar altına almıştı. Dersiamlara belge verilip maaş bağlanınca, özel olarak verilen aylık kesilirdi. Okuttuğu talebeye icazet (diploma) veren dersiamlar için müciz (izin veren) dersiam tabiri kullanılırdı.
