(Farsça).
Nargileye takılan ve kolayca içmeyi sağlayan, hortum biçiminde uzun ve bükülgen boru.
Nargile, Gövde (Ser), lüle denilen tömbeki konulan delikli tabla ve dumanı filtre eden suyun bulunduğu şişeden oluşur.
Ortadoğu ve Güney Asya'ya özgü geleneksel bir tütün içme aracıdır.
Kullanıcının bir hortum aracılığıyla sudan geçerek süzülen dumanı içine çekmesini sağlayan bir düzenek olan nargile, içim şekli ve adabı, olan, doğu kültürünün bir parçası haline gelmiştir.
İlk olarak milattan önce tütütnü keşfetti. İbadet amacıyla yaktıkları tütün yapraklarının keyif verdiği keşfedildi. Tütün, tarih boyunca çeşitli medeniyetler tarafından şekillendirildi. Pipo oldu, puro oldu, sigara oldu, ağızlarda çiğnendi. Ancak hiçbir şekil, tütün ile nargile kadar bütünleşmedi.
Doğu kültürünün önemli bir parçası olan nargilenin ismi Hindistancevizi anlamına gelen kelimeden Farsça "nargil" deniyor. Araplarca "şişa", İranlilarca ise "kalyan" olarak adlandırılan nargilenin ilk örnekleri Hindistan'da ortaya çıktı. Hindistancevizinin içi boşaltıldıktan sonra kabuğuna bir kamış sokularak yapılan ilk nargile, hintkeneviri tüketimine yeni bir boyut katarken, hindistancevizi ise zamanla yerini kabağa bıraktı. Önce İranlilar, sonra Araplar arasında yaygınlaşan nargile, porselen, bronz, çini, cam, gümüş gövdeli gövdeli nargileler kullanıldı. Osmanlı ise tütünü tanıdığı 16. y.y dan bu yana nargileyi içine çekip, dumanını göğe savuruyor.
