İranlılar, özellikle esrar içmek için kullanılan nargilede tütünü denediler. Büklüm yılan anlamına gelen marpuç’ u bulduktan sonra hindistancevizi ve kabak yerine fayanstan nargile şişesi, bronzdan başlık yaptılar. Isfahan, Şiraz ve Keşan'da bir çeşit tütün olan tömbekiler üretip galyan adı verilen yeni nargileye bir boyut kazandırdılar. Nargilenin doğuş yerinin Hindistan olduğu sanılıyor. Araplar Narcile, İranlılar Kalyan der. Hindistan’ da ortaya çıkan nargilenin ilk örnekleri Hindistan cevizinin içinin çıkarılıp kabuğuna bir kamış sokularak yapılmış.
Zamanla Hindistan cevizi yerine kabak kullanılmış başlanmış. Kullananların sayısı arttıkça porselen ve bronz da nargile için elverişli malzemeler haline gelmiş. Bunları cam, billur, çini hatta gümüş gövdeli nargileler izledi.
Hindistan’da doğan nargile, başta İranlılar olmak üzere Araplar, daha sonra da Türkiye' ye gelmiştir. Asıl nargilenin kökeni ise Farsça’da Hindistan cevizi anlamına gelen Nargil'den gelir.
Tepsi ve rüzgarlık; Tepsi közden düşen külleri toplar, rüzgarlık ise közün sönmemesi için kullanılır.
Nargile içilirken uyulması gereken kurallar;
Nargile dört bölümden oluşur, Nargilenin ana bileşenleri;
Ser; Nargile nin uzun gövdesi. Boyun kısmı dar olmakla birlikte karın kısmına inildikçe çapı genişleyen, yapı olarak sürahiye benzeyen bir parçadır. Cam, metal ve seramikten yapılır.
Lüle; En üstte bulunan, tömbekinin konulduğu delikli tabla. Gümüş, pirinç ya da bakırdan yapılmış, oymalarla süslü bir muhafaza ile çevrilidir. üzerine köz konularak gerekli ısı sağlanır.
Marpuç; Dumanı şişeden alan ve ağza ulaştıran bölümdür. Bu bölümde kullanılan hortum koyun derisinden yapılır.
Şişe; İçinde dumanı filtre eden suyun olduğu ve fokurdamaların geldiği bölüm.
Ser; Nargile nin uzun gövdesi. Boyun kısmı dar olmakla birlikte karın kısmına inildikçe çapı genişleyen, yapı olarak sürahiye benzeyen bir parçadır. Cam, metal ve seramikten yapılır.
Lüle; En üstte bulunan, tömbekinin konulduğu delikli tabla. Gümüş, pirinç ya da bakırdan yapılmış, oymalarla süslü bir muhafaza ile çevrilidir. üzerine köz konularak gerekli ısı sağlanır.
Marpuç; Dumanı şişeden alan ve ağza ulaştıran bölümdür. Bu bölümde kullanılan hortum koyun derisinden yapılır.
Şişe; İçinde dumanı filtre eden suyun olduğu ve fokurdamaların geldiği bölüm.
Diğer bileşenler;
Sipsi; Marpuçun ucuna takılan, dumanın içinden çekildiği küçük ağızlık. Tercihen kehribardan yapılır, fakat maliyet sebebiyle ve hijyenik açıdan genelde plastik olanları kullanılır. Mermer ya da gümüş olanları da mevcuttur.
Tepsi ve rüzgarlık; Tepsi közden düşen külleri toplar, rüzgarlık ise közün sönmemesi için kullanılır.
Tömbeki (Nargileye has tütün);
- Genel görgü kuralları gereği yüksek sesle konuşmak ve etrafın sükunetini bozmak raconu da bozar.
- Nargile ateşinden sigara yakılmamalıdır. Bu görgüsüzlük olarak nitelendirilir.
- Ayrıca köz tepsisine sigara külü atılmaz.
- Nargile hiçbir zaman kendinizden ve çevredeki nargilelerden yüksek bir yere konmamalıdır.
- Eğer nargile bir başkasıyla ortak içiliyorsa imame kullanılmalıdır.
- Nargilenin marpucu ise asla doğrudan diğer kişinin eline verilmemeli, masaya bırakılmalı ve diğer kişi oradan almalıdır.
- Marpucun alt kısmından tutulur.
- Nargile hızlı içilmez. Çabucak bitirerek kalkmak keyf ehli zihniyetle bağdaşmadığı için genel felsefeye aykırıdır. Normal bir içim hızı ile bir nargile birkaç saatte biter.
- Dumanı sigara gibi içmek yerine nefes alır gibi çekmek gerekir, böylece fokurdama sesi güzel gelmelidir. Duman ağır ağır çekilir.
- Nargilede, nargile tütününden başka bir şey içilmez.
