Elif Naci, (1898 - 1987),
Ressamlık, müzecilik, yazarlık gibi çeşitli uğraşları bir arada yürütmesiyle olduğu kadar, nüktedanlığı ve çelebi kişiliğiyle de tanınan Elif Naci 8 Mayıs 1987’de İstanbul’da öldü. 10 Ağustos 1898’de Gelibolu’da doğan Elif Naci 1914’te Sanayi-i Nefise Mektebi’ne girerek resim bölümünde İbrahim Çallı’nın öğrencisi oldu. Gazeteciliğe öğrencilik yıllarında İfham gazetesinde başladı. İleri Son Posta, Tan, Milliyet gazetelerinde çalıştı. 1937 yılında girdiği Cumhuriyet gazetesinde arşiv servisini kesintisiz 40 yıl yönetti.
Sanayi-i Nefise’yi bitirdikten sonra Müstakil Ressamlar ve Heykeltıraşlar Birliği’ne katıldı. Elif Naci ilk kişisel sergisini 1930’da açtı.
1933 yılında D Grubu’nu kuran ressamlar arasında yer aldı. Öğrencilik döneminde izlenimci anlayışın etkisinde kalan Elif Naci D Grubu içinde soyut anlayışa yöneldi.
Resim çalışmaları esnasında, Paul Klee, George Braque gibi çağdaş resim sanatının ustalarının yanı sıra, Hafız Osman, Mehmet Esat gibi hat ustalardan da etkilendi. Yaşamının son yıllarında geometrik-soyuta yöneldi. Türk-İslam Eserleri Müzesi müdür yardımcılığı ve müdürlüğü (1937-1956), Topkapı Sarayı Müzesi müdür yardımcılığı (1962-1963) görevlerinde de bulunan Elif Naci’nin, 1976’da resim ve basında 60. yılı bir jübileyle kutladı. On Yılda Resim (1933), Şarkta Resim (1943), Anıtlarından Damlalar (1981) kitapları yayımlanmıştır.
