Vavik, Eski dilde, vavik.
Okun nişana dokunmayıp yanına düşmesi hali.
Okçulara, Tirendaz, Tirzen, Kemankeş, Kavvas, Tirkeş denilirdi.
Ok’a Tir ya da Sehem de denilirdi. En iyi ok çam ağacından yapılırdı. Bir metre uzunluğunda, üç parmak kalınlığında ve budaksız olan dallar bir takım işlemlerden geçirildikten sonra 3 yıl dinlenmeye bırakılırdı.
Okların maden ya da kemikten sivri ucun geçirildiği yere Temren, Demren, ya da Soya denirdi. Oku hedefe dik götüren tüye Yele adı verilirdi. Bu yeleler kuğu, kerkenez, kartal, tavşancıl gibi kuşların kanat tüylerinden yapılırdı.
Okların kondukları torbalara Kandil, kubur, tirkeş, sadak, ok kesesi, okluk denirdi. Bunlar en güzel şekilde işlenirdi. Yaya Kavs ya da Keman denirdi. En iyi yaylar ak ağaçtan yapılırdı. Yay yapımında kullanılan sinirler öküzlerin bileklerinin üst tarafından diz kapaklarına kadar olan bölümden sağlanırdı. Yaydan çıkan okun düzgün gitmesini sağlayan tüy üzerindeki yere Siper ya da Ok yatağı denirdi. Yayların sürekli olarak rüzgara karşı gölgede asılması gerekirdi.
