Vurin,Huset,
Seres,
Rivayete göre, ipekçilik ilk kez Çin’ in kuzey doğusundaki Şantuk çevresinde başladığıdır. Romalılarca ipeğe uzak doğu anlamına gelen seres deniliyor. Başka bir rivayet ise Şehname adlı destanda bir İran hükümdarına ibrişim ile kaftan yapılması için ilk ipek kumaş üretimi İranlılar tarafından yapıldığı şeklindedir.
M.Ö. 2600 yıllarında Çin imparatoru Hoang Ti zamanında, saray bahçesinde bir tırtılın dut yaprağı yediği ve sonra koza ördüğü görülür ve İmparatorun eşi She Ling She tarafından tırtıl ve koza inceleniyor. Kozadan ipek çekilebileceği ve dokumacılıkta kullanılmasına başlanıyor.
Çin’de bu sanatın gelişmesi ülkeye hem ün hem de yıllarca kazanç sağlıyor. Çin bu serveti kaybetmemek için ipek böcekçiliğini kutsal sayıp, ipek böceğinin ve sanatının ülkeden dışarı çıkmasına mani olmak için katı kurallar hatta ölüm cezaları uyguluyor.
Bizans Kralı Justinianus Justinianus ile eşi Theodora, ipeği araştırmak için iki rahibi misyoner kılığında doğuya gönderiyor. Bu iki rahip İran’ a ve sonra Orta Asya’ nın içlerine kadar giderek, ipek böcekçiliğinin oralarda yaygınlaştığını görüyorlar. İki yıl sonra ipek böceğinin yetiştirilmesi ve kozadan ipek çekilmesini öğreniyorlar. M.S. 552 yılında İstanbul’ a kamış bastonlarının içine ipek böceği tohumu koyarak Bizans’ a getiriyorlar. Osmanlı döneminde ise ipek böcekçiliği ve sanayisi 1845 yılında Bursa’ da kurulan bir fabrika ile başlamıştır. İpek uzmanı Kevork Torkomyan Bursa' ya gelerek Şehreküstü Mahallesinde Harir Darüttalimi (İnstitut Sericole), İpek böcekçiliği Enstitüsünü kurmuştur. Bursa’ da koza, ipek böceği tohumu ve ipek ticaretinin önemli bir yer tuttuğu, el mancınık ve tezgahlarında çeşitli ipek kumaşlar ile kadifelerin dokunduğu, Avrupa’ ya koza ihraç edildiği biliniyor.
