Oryantiring, (Orienteering)
Yön bulma.
Sözcük, İsveç' den geliyor. Yön bulma anlamına geliyor. Dünyada 58 ülkede ulusal federasyonu var. Her ülkede aynı adla biliniyor. Dünyada yaklaşık 200 yıllık bir geçmişi bulunan orienteering, ilk olarak İskandinav ülkelerinden çıkmış. Dünya sıralamasında en başarılı sporcular İskandinav' lardan çıkmaktadır. Orienteering 1977 yılında olimpik bir spor dalı olarak kabul edildi.
Türkiye' de de askerler, izciler, Üniversitelerin spor bölümlerinde 1970 yılından beri yapılıyor. Orienteeringe başlamak için bütün ihtiyacınız; bir pusula, bir harita ve spor kıyafetler. Altimetre, GPS kullanmak gerekmiyor. Harita, modern orienteeringin olmazsa olmaz şartıdır. Bu haritalar ancak özel orienteering harita yapımcıları tarafından yapılabiliyor. Ülke ülke dolaşıp harita yapıyorlar. Bu işten geçiniyorlar. Böyle bir haritanın yapılması icin önce 1:10.000’lik ( 1:10.000' luk haritada 1cm, arazide 100m.) ve üzerinde eşyükselti çizgileri olan temel harita lazım. Bunu sizin bulmanız gerekiyor. Belediye’ den, ormandan ya da başka bir yerden. Temel haritanız yoksa orienteering haritası yapımcıları bir işe yaramıyor. Temel harita üzerine bir harita yapımcısı arazide çalışıp onu orienteering haritası haline getiriyor. Gündüz arazide çalışıp akşamları çizdiklerini bilgisayara taşıyor. Araziyi bir oya gibi işliyor. 1m yüksekliğinde bir kaya, 2 m2’ lik bir ıslak alan bile tek tek işleniyor. Bir uzman haritacı 1 haftada iyi hava koşullarında ancak 1 km2 alan haritalayabiliyor. Eskiden orienteering’ de çok uzun mesafeleri koşmak marifetmiş. Şimdi gelişen haritacılık ve teknik sayesinde ufak alanda sürat ve doğru yol kararları vermek önemli. Büyük yarışlarda bir yerde birkaç saniye takılmanız sıralamada yerinizi hemen değişmesine sebep olabiliyor.
Oryanting türleri; Uluslararası Oryantiring Federasyonu’nun organize ettiği türler:
a) Koşarak (Foot Orienteering), b) Kayakla (Ski Orienteering),
c) Dağ bisikletiyle (Mountain Bike Orienteering),
d) Elle kullanılan özürlü arabasıyla (Trail Orienteering)
