Van yöresine özgü, halay türü bir halk oyunu...

Nure,

Vandaki folklor zenginliği içindeki Halk Oyunları, geçmişteki çevre ülkeleri kültürü, çevre illerdeki kültür ve yöresel kültürle bütünleşmiş ortaya güzel ürünler vermiştir. Hele çok medeniyet geçirmiş olan bir il olan Van’ın Osmanlılardan-Araplara, Iran-Irak-Suriye den,Ermenilere kadar büyük bir topluluğa hizmet vermiş bir il oluşu tüm bunların kalışları, yerleşmeleri, geçişleri bu yöreye çeşitli kültürlerle birlikte geniş folklorik kaynaklarda bırakmışlardır. 

Ekip başı (Güvenk, Govent) ve Ekip sonunda oynayan kişinin (Poçik) ellerinde mendil olur ve bu mendil sallandığı zaman göbek altına veya belin arkasına gitmemelidir. Buda bir saygınlık ifadesidir. Oyun esnasında oyunculara Şabaş verilir ve bu parada davulcuya gider, davul-zurnacılar genellikle yörede Mıtrıp veya Mutrıp diye bilinen yerli kişilerdir. 

Van Halk Oyunları;

Altın yüzük hoş bilezik, Ahleana, Araban, 

Bablekan, Baran, Basso, Bizim eller, 

Dello, Devzer, Dingo, Dokuzlu Edle, 

Edremit, Ezirgane (Bezirgan) 

Findo, 

Gaşang, Gazgaz, Gule, Gülizar, Güngülü Ğırğır(halay, şirvan), 

Havcan, Havasör, Hedli, Herzani, Hımhımme, Hır-Hır, Hey-peyda, 

Kaş, Kazızka, Kelekvan, Kirsane, Kirsi, Koççeri.

Laçin Larılle Hocan, Lizan, Lorke Süleymane, Şer’ane (Şerani, Şerrani) Mamır, 

Mendo, Meş, Meyroke(Meyrokı), Meymoke, Mirobori, 

Nanayı, Nare, Neri, Nure Palanço(palango, palyoça), 

Pappuri(Nagidi), Peyda, Romane, 

Serevan, Sore(Sübeyna), Sarhoş barı, Sincane(Sincani), Süngülü, Süleymani, 

Şakirağa, Şevko, Şirvan, 

Talan, Tekayak, Temirağa, Teşruke, Timar narisi, Toycular, Tozeneke Üç ayak, 

Virobar, 

Zeyno, Zozan,