Arapça: dai,
İsmailiyye mezhebinin İslamiyet ve İsmaililik mezhebine davet için görevlendirmiş olduğu din adamlarına verilen ad.
Dai, İsmailıyye mezhebinin İslamiyet ve İsmaililik mezhebine davet için görevlendirmiş olduğu din adamlarına verilen ad. Geniş anlamda, insanlar arasında bir diyalog ortamı oluşturduktan sonra onları İslam'ı anlamaya ve uygulamaya, dua etmeye, İslamî usullere göre yaşamaya ve ibadet yapmaya çağıran kişi olarak tanımlanır. Dai birçok hal için Hristiyanlıktaki misyonerlerin eşdeğeri olarak tanımlanabilir.
Dai-i Azam:
Bu unvan mezhebin en büyük yöneticileri için kullanılmaktaydı. Elli sekiz yıl Fatımi Halifeliği yapan Ebu Tamim Maadd el-Mustensir bil-Lah bunların en uluları arasında yer almaktaydı. Dai-i Azam tarafından bir ülkeye Fatımîler'in İsmailiyye mezhebini yaymak için görevlendirilen ve o bölgenin en yüksek dini Valisine Bab-ı Huccet adı verilirdi. Görevleri mezhebin Kahire ve Yemen'deki kurulmuş olan iki büyük karargahları arasınaki irtibatı sağlamakla memur tayin edilmiş olan Dailere ise Dai el-Beliğ denirdi.
