Eski Türkçede makam, mevki...

Orun,
Urun,

Eski Türkçede orun.

Özel yer. 
Makam, mansıp, mesnet, mevki.

Makam, mevki.

Makam.

Makam, kat, özel yer.

Mansıp, 

Mevki.

Kat, makam.