Altının çöpçüleri,
Atölyede işlem sırasında toza ya da çöpe karışan altın ve gümüş artıklarını bularak arındıran kimse.
Gözle görülmeyen altın parçacıklarının yakma ya da elektroliz yoluyla geri kazanılması işlemine verilen ad.
Türkiye'nin dört bir yanındaki atölyelerde altın ve gümüşü işleyen maharetli ellerin kullandığı fırçada, toz bezinde, çöpte, havada, suda biriken altın ve gümüş tozları ramatçılar tarafından çeşitli işlemlerden geçirilerek geri dönüştürülür.
Kuyumcu atölyelerinde altın, gümüş gibi değerli madenlerin işlenmesi esnasında kopan parçacıklar ortama dağılır. Bunların bir kısmı yere düşerek toza, su gibi başka maddelere karışır, bir kısmı da elbiseye, vücuda yapışır, bir kısmı da makinede kalır. Bu tür değerli maden bulunan toz, çökelti gibi artıklar ramat olarak adlandırılır. Ramatın bir takım işlemlerden geçirilerek arıtılması ve içindeki altın, gümüş gibi değerli madenlerin geri kazanılması işine ramatçılık denir.
Ramatçılıkta geri dönüşüm teknikleri;
Kal Yöntemi (Kurşunla Eritme),
Kimyasal Yöntem (Aqua Regia),
Wohlwill Elektrolitik Yöntemi,
Siyanür Yöntemi,
Eritme Yöntemi,
Civa Yöntemi(Amalgam),
Miller Yöntemi.
Kal Yöntemi (Kurşunla Eritme),
Kimyasal Yöntem (Aqua Regia),
Wohlwill Elektrolitik Yöntemi,
Siyanür Yöntemi,
Eritme Yöntemi,
Civa Yöntemi(Amalgam),
Miller Yöntemi.
Atelye, Atölye, Fransızca atelier:
Zanaatçıların veya resim, heykel sanatlarıyla uğraşanların çalıştığı yer, işlik:
