Ufak bir binek atı...

Cob,
Kısa bacaklı bir cins binek atı.
Midilli,
Pony,
At, Tek tırnaklılar takımının, Equidae-Atgiller  familyasından bir memelidir. Arapçada binek ve yük hayvanı olan ata, dabbe, matiyye, semend, tusen-i sütur denir. Savaş atına rahş denir. 
Alm. Pferd, 
Fr. Cheval, 
İng. Horse.

Atın evcilleri olduğu gibi, Amerikan bozkırlarında Mustang ve Altay dağlarının her iki yanındaki  arazilerde  Prezevalski  denen yabani  sürüler halinde yaşarlar. 
Küçük başlı ve kısa kulaklı olan bu atın ömrü 40-60 yıl arasındadır. Yelesi ve kuyruk ucu uzun kıllıdır. Midilli atları koç iriliğindedir. 

Atın e
rkeğine aygır, dişisine kısrak, yavrusuna tay, yumurtaları çıkarılmış, iğdiş edilmiş olana da beygir denir. Hepsine genel olarak at adı verilir. Hepsi otla beslenir. Geviş getirmezler. Memeleri kasık bölgesinde arka ayaklarına yakındır. Üçüncü parmakları geniş bir tırnakla çevrilmiş olup toynak denir.




















At, cesur ve atılgan olduğu gibi sahibine son derece itaatkardır. Sahibi dilerse dolu dizgin, dörtnala koşar, isterse aheste yürür, isterse durur. Her durumda sahibini memnun etmeye dikkat eder. Yorgunluğa bakmaksızın kendini çatlatmak pahasına da olsa olanca gayret ve kuvvetini itaat uğruna sarf eder. Tarpan adıyla anılan Avrupa yaban atının 1876 yılından  beri nesli tükendi. Bugün eski dünyada hala neslini devam ettiren yanlız bir yaban atı vardır. Bu at Orta Asya Moğolistan’ının soğuk ve ıssız ovalarında yaşar. Asya yaban atı veya Prezevalski dendiği gibi Moğolistan yaban atı da denir. Altay dağlarının her iki yanında yaşar. Siyah kısa ve dik yeleleri ile, ağır ve iri başları, küçük kulakları, uzun kıllı kuyrukları ile evcil atlardan farklılık gösterirler. Renkleri kırmızımtrak kahverengi olup çekici bir görünüşleri vardır. Burun kısımları beyazdır. Kışın kılları uzayarak soğuktan korunurlar.

Erkek eşek ile kısrak eşleştirilirse katır elde edilir. 
Aygır (erkek at) ile dişi eşeğin birleşmesi, Barda denen katır çeşidi elde edilir. Her iki melez de üremezler. Katır, Barda'dan daha dayanıklıdır. Ayakları kırılırsa bir daha iyileşmez.

Arapça'da herhangi bir at için faras ya da husan sözcüğü kullanılır; ama soylu bir kan taşıyan atlar için, Türkçe kökenli atik sözcüğü kullanılır.

Atın rengine don adı verilir. 
At Donları;
Yağız (kara),
Al (kızıl-kahve, kırmızıya çalan at kestanesi rengi),
Beyaz,
Doru (gövde kahverengi, yele, kuyruk ve ayakların uçları kara),
Kula (gövde koyu sarı, yele, kuyruk ve ayakların uçları kara),
Kır(koyu kıllarla karışık ak),
Boz (al don üzerine ak kıllar),
Ahreç (kıllar beyaz ve kırmızı, yele ile kuyruk siyah)

Bu renkler de kendi aralarında çeşitli gruplara ayrılır.
Kuzguni yağız, donuk yağız, kirli yağız vb. gibi.

Çeşitleri:
Arap Atı; 
Çok dayanıklı mükemmel bir binek ve yarış atıdır. Orta Asya ve Anadolu Türk atlarından türemiştir. İngiliz atlarından daha dayanıklı olup, 24-28 saat hiç su içmeden yol alabilir.

İngiliz Atı; 
İyi bir binek ve yarış atıdır. Özellikle yarış için yetiştirilir. Arab aygırı ile İngiliz yerli kısraklarının çiftleştirilmesinden türetilmiş bir soydur. Arab atından daha uzun bacaklıdır.

Midilli Atı; 
Küçük, sakin ve dayanıklı bir at çeşididir. Keçi veya koç iriliğindedir. Çocuklar için iyi bir binek hayvanıdır. Hafif gezinti arabalarına koşulduğu gibi maden ocaklarında da istifade edilir. Shetland, İslanda ve Norveç midillileri meşhurdur.

Osmanlı İmparatorluğu zamanında yetiştirilen at cinsleri;
Anadolu, 
Ayvacık.
Canik, 
Çukurova
Gemlik, Germiyan
Karaman, Karacabey, Kapadokya, Kastamonu, Kürt.
Malakan, Midilli, 
Rumeli
Uzunyayla.

Popüler Yayınlar

İzleyiciler

BULMACA ANSİKLOPEDİSİ